باد پیچید در ترانه ی برگ برگ لرزید از بهانه ی باد
هر کجا برگ خشک بود افتاد باغ نالیدو گفت:
باد مباد
در شگفتم گناه باد چه بود؟ برگ خشکیده بود باد ربود
باد هرگز نبود دشمن برگ مردن برگ دست باد نبود
زندگی ذره ذره میکاهد خشک و پژمرده میکند چون برگ
مرگ ناگاه میبرد چون باد زندگی کرده دشمنی یا مرگ؟
برگ خشکم به شاخسار وجود تاکی آن باد سرد سر برسد
تو هم ای دوست ذره ذره مکش تا نخواهم که زودتر برسد.....!!
